عجب منظره ی زیبایی پیش روی توست وقتی در گوشه ای از گلزار شهدا بنشینی و
قبور و تابلوهای شکسته و رنگ و رو رفته ی بالای سر آنها را ببینی ،
گویی در مقابل گلستانی زیبا و خوش بو نشسته ای که درختان کاج وانار بین قطعه ها
از وجود خود شرم میکنند و عرق خجالتشان را به پای این گلستان میریزند
و أما گل های یاس را حکایتی دیگر است در این گلزار ،
گل های یاسی که با شاخه های خود بر تابلو ها وقابهای عکس شهدا تنیده اند و
در حد قدرت خویش از آن ها محافظت میکنند که وقتی آنها را می بینی یاد مادر
در تو زنده میشود ، که مانند سپری از ولایت محافظت کرد...
اگر سرت را خم کنی و از زاویه ی پایین به سطح این گلزار بنگری خواهی یافت که
زمین حالت قوسی شکل به خود گرفته، طبیعی است که زمین توان کنترل این
غیرت های به جوش آمده ی شهدا را ندارد
و نخواهد داشت چرا که روزی این قوس شکسته خواهد شد و آن روز، روز یاری
فرزند فاطمه است...
یامنتقم إنتقم
